Praca zdalna dla rodziców – wada czy zaleta?

Praca zdalna dla wielu rodziców nie jest czymś obcym. Z takim rozwiązaniem zetknęliśmy się podczas pandemii w czasie obowiązywania lockdownu. Dla niejednego rodzica praca z domu była katorgą, męczarnią i wprost nie mogli doczekać się powrotu do biura. Inni w tym sposobie wykonywania pracy znaleźli możliwość łączenia pracy zawodowej z życiem rodzinnym. W której grupie rodziców znalazłeś się Ty?

Na początku, gdy zacząłem pracować zdalnie bliżej mi było do tej pierwszej grupy. Nie mogłem sobie wyobrazić, że uda mi się pogodzić pracę, w tym rozmowy telefoniczne i spotkania online z biegającym dzieckiem, krzątającą się po domu żoną i szczekającym psem.

„Nie, nie mogę się teraz pojeździć z Tobą samochodzikami.”

„Nie, nie możemy teraz pograć w piłkę.”

„Kochanie, ja w pracy nie mam tylu przerw, abym mógł zjeść z Wami każdy posiłek.”

„Tak otworzę Ci ten słoik.”

„Tofik później Cię pogłaskam, a teraz połóż się obok, nie wchodź mi na laptopa i przestań co chwilę trącać myszkę swoim zimnym, mokrym nosem.”

Ten, kto pracował zdalnie na pewno mógłby opisać w tym miejscu jeszcze wiele innych notorycznie powtarzających się sytuacji.

Próbowałem z tym walczyć. Maiłem ambitny plan, aby w godzinach od 8 do 16 skupić się wyłącznie na pracy, a później oddać się obowiązkom głowy domu. Po kilku tygodniach przeogromnego chaosu, poddałem się. Marzyłem o szybkim powrocie do biura. Przedłużające się obostrzenia zmusiły mnie jednak do innego spojrzenia na pracę zdalną.

Praca zdalna – zmiana

Nastał czas na zmiany. Zrozumiałem, że nie dam rady dostosować życia domowników do mojej pracy. Byłem zmuszony dostosować swoje obowiązki zawodowe do ładu i porządku (czy chaosu, jak kto woli) panującego w domu.

Po pierwsze musiałem znaleźć miejsce do pracy. Kanapa, czy stół w jadalni na dłuższą metę nie są najlepszym rozwiązaniem. W jednym z pokoi wydzieliłem kilka m2 na mój azyl. Zorganizowanie miejsca z biurkiem, regałami, drukarką i innymi przyborami stworzyło namiastkę biura. Aby w swobodny sposób móc uczestniczyć w spotkaniach online, nie pokazując przy tym całego wnętrza swojego domu i skaczących z tyłu dzieci, zakupiłem ekran do rzutnika, który służy mi za białe tło podczas wideokonferencji. Przydatny okazał się też laptop z mikrofonem kierunkowym, który nie wyłapuje dźwięków z całego pomieszczenia.

Nauczyłem się, że ważny jest dobry ale i elastyczny plan. Pomocną sprawą okazała się suchościeralna, biała tablica. Wypisywałem na niej wszystko to co powinienem zrobić w najbliższym czasie. O ile moje dziecko nie zmaże mi tego co zapisałem, to taka lista zadań pomaga mi w tym, aby o niczym nie zapomnieć.

Praca zdalna – co zmieniłem?

Chcąc czerpać radość z pracy zdalnej musiałem przestać podporządkowywać swoje życie utartym schematom.  Miarą sukcesu nie jest to, czy uda Ci się pracować od poniedziałku do piątku w godzinach od 8 do 16, lecz to że potrafisz utrzymać rodzinę poświęcając jej przy tym tyle czasu ile to tylko możliwe. W końcu jak to mówią nie żyjesz po to żeby pracować, lecz pracujesz po to aby żyć.

Inspiracją do ułożenia mojego rytmu dnia była hiszpańska sjesta i zachodnie przerwy na lunch. Podzieliłem pracę na kilka części w ciągu dnia, tak aby mieć też jak najaktywniejszy udział w życiu rodzinnym. Pracuję rano zanim dzieci wstaną, później mam czas na to by zjeść z nimi śniadanie. Rano dzieci mają mnóstwo sił i są chętne do nauki, więc po śniadaniu robią zadania, kolorowanki, wycinanki, uczą się literek, a ja w tym czasie mogę wykonać część moich obowiązków. W południe mam czas, aby iść z rodziną na spacer. Po spacerze dzieci bawią się u siebie w pokoju a ja znów mogę popracować. Obiady również jemy wspólnie. Popołudnia to czas na wspólną zabawę i obowiązki domowe. Pracę kończę jak dzieci już śpią. Dzięki takiemu podziałowi dnia praca zdalna stała się nieodłącznym elementem mojego życia. Zrezygnowałem z pracy na etacie, założyłem działalność i postanowiłem zostać Wirtualnym Asystentem. To co na początku wydawało się niemożliwie okazało się w moim przypadku najlepszym rozwiązaniem!